غیرت

غیرت

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: سه کس هستند که آتش (جهنم) به آنها اصابت نمی کند: 1- زنی که از شوهرش اطاعت کند 2- فرزندی که به پدر و مادرش نیکوکار باشد 3- و زنی که بر غیرت شوهرش صبر کند.

(ارشاد القلوب،ج 1،ص 196)

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: سه نفرند که وارد بهشت نمی شوند: 1- کسی که پدر و مادر را از خود ناراحت کند 2- مرد بی غیرت 3- و زنانی که خود را به شکل مردان در می آورند.

(نهج الفصاحة،ص 250،حدیث 1228)

امام علی علیه السلام می فرماید: ای مردم عراق! به من خبر رسیده است که زنان شما در بین راه با مردان برخورد کرده و آنان را کنار می زنند، آیا شرم نمی کنید؟! و فرمودند: خدا لعنت کند کسی را که غیرت ندارد.

(الکافی،ج 5،ص 536)

امام علی علیه السلام می فرماید: غیرت زن (بر مرد) کفر است و غیرت مرد (بر زن از) ایمان است.

(نهج البلاغه،حکمت 119،ص 1114)

امام علی علیه السلام می فرماید: آیا حیا نمی کنید و غیرت نمی ورزید که زن های شما به بازارها می روند و

با جوانان نیرومند و خوش هیکل برخورد می کنند.

(وسائل الشیعه،ج 20،ص 235)

امام باقر علیه السلام می فرماید: اسیرانی را حضور پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آوردند، و آن حضرت دستور به کشتن آنها صادر کرد ولی یک نفر را از میان آنها آزاد کرد، آن مرد گفت: یا رسول الله چگونه و برای چه مرا از میان آنها رها و آزاد نمودی؟ حضرت فرمودند: جبرئیل مرا از جانب خداوند متعال خبر داد که در تو پنج خصلت است که خدا و رسول او آن خصلت ها را دوست دارند. 1- غیرت سدید بر حفظ حرم و ناموست 2- سخاوت 3- اخلاق نیک 4- راستگویی 5- و شجاعت، پس وقتی که آن مرد این موارد را شنید اسلام آورد و خوب اسلامی آورد، و با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در جهاد شرکت کرد و (در جنگ) تلاش و جهاد شدیدی از خود نشان داد تا به درجه (رفیع) شهادت نایل آمد.

(وسائل الشیعه،ج 20،ص 155)

امام باقر علیه السلام می فرماید: غیرت زنان حسادت است، و حسادت اصل و ریشه کفر است، زنان هر گاه غیرت ورزند خشم گیرند و چون خشم گیرند به کفر بگرایند مگر زنان مسلمان (که احکام اسلام و قرآن را رعایت می کنند).

(وسائل الشیعه،ج 20،ص 156)

امام رضا علیه السلام می فرماید: در خروس سفید پنج خصلت از خصلت های پیامبران وجود دارد: 1- شناختن اوقات نماز 2- غیرت 3- سخاوت 4- شجاعت 5- و زیاد جماع کردن.

(وسائل الشیعه،ج 20،ص 242)