سلام
باید بگم که :
روزها دنبال هم میدون و ثانیه ها هم دیگرو میبلعن
اما اونیکه داره پیر میشه زمان نیست ، ما آدماییم که هرروز رو شب
می کنیم و هر شب رو روز ، بدون این که بفهمیم چیو داریم از دست
میدیم و توی این همه ازدست دادنا چی به دست میاریم ؟!!!
یه روزی میاد که چشمامونو باز می کنیم و می بینیم که ای دل
غافل کفه ترازوی عمر ما هم سنگین شد و ما موندیم و یه کوله بار
حسرت، حسرت همون وقت هایی که می گفتیم :
ولش کن بابا حالا وقت زیاده ...
عجب !!!
خیلی جالب شد
واقعا کی از چند ثانیه ی بعدی خودش خبر داره ؟
ماها که انقدر ادعای دوست داشتن امام زمان (عج) رو میکنیم امام
رو پیش خودمون مجسم کنیم اصلا فرض می کنیم امام زمان
ظهور کرده واقعا با کارهایی که انجام میدیم رومون هست تو روی
امام زمان نگاه کنیم و بهش بگیم ما کسایی بودیم که واسه ظهور
هر چه زودتر شما دعا میکردیم
با اون وضع لباس پوشیدنمون ؟
با اون مدل مویی که تو خیابون میایم وخیلی هم بهش مینازیمم ؟
کی دیگه میخوایم توبه کنیم و دست از این کارامون بکشیم ؟
تا کی میخوایم بگیم هنوز جوونیم و وقت زیاده ؟
امام زمان (عج) به چه امید باید ظهور کنه ؟
به خاطر همینه که هنوز داریم حسرت جمع شدن
۳۱۳ مرد رو میخوریم
پس همین الآن دعای فرج رو بخونیم و
خودمون رو تغییر بدیم
التماس ۲عا
ایدئولوژی آرماگدون چیست؟ 
.gif)